Ακόμα και σε ένα έγκριτο μέσο, όπως η Ναυτεμπορική, βρίσκεται που και που δημοσιογράφος να γράφει για θέμα με το οποίο η σχέση του είναι… πλατωνική:

“Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις οικονομικές και γεωπολιτικές εξελίξεις, και έχοντας επίγνωση των νέων μέτρων νομισματικής στήριξης και του «πακτωλού» ρευστότητας που προετοίμαζε η ΕΚΤ -πρόγραμμα ενός τρισ. ευρώ- η ελβετική κεντρική τράπεζα προτίμησε την τακτική της υποχώρησης στον συναλλαγματικό πόλεμο που είχε ξεσπάσει τότε, αντί την τακτική της άμυνας, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η υπεράσπιση του ανώτατου ορίου με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην «εξαφάνιση» των συναλλαγματικών της διαθεσίμων.”

http://www.naftemporiki.gr/story/1055258/to-timima-tou-frankenschock

(η έμφαση δική μου)

Στην πραγματικότητα, όπως γνωρίζουν οι πάντες, θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο ! Το έχουν επισημάνει πολλές φορές, μεταξύ άλλων, οι Financial Times (πχ. “The Swiss hill that may become a mountain“).

Απλή λογική: όταν μια κεντρική τράπεζα θέλεις να στηρίξει (ανεβάσει) την τιμή του νομίσματος, αγοράζει το νόμισμα ξοδεύοντας συνάλλαγμα –συνήθως δολλάρια. Έτσι τα αποθέματα μπορεί να τελειώσουν κάποια στιγμή. Όταν όμως θέλει να ρίξει την τιμή, όπως η ελβετική κεντρική τράπεζα, τότε “τυπώνει” (στην πραγματικότητα πιστώνει ηλεκτρονικά λογαριασμούς τραπέζης) το δικό της νόμισμα. Και αυτό δεν “τελειώνει” ποτέ.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η ενέργεια αυτή δεν έχει προβλήματα (όπως εξηγούν οι FT) ή ότι μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον. Αλλά οπωσδήποτε δεν θα “εξαφανιστούν τα συναλλαγματικά αποθέματα”, όπως διατείνεται ο συντάκτης της Ναυτεμπορικής.